Wymagany stopień zagęszczenia nasypu

Wymagany stopień zagęszczenia nasypu zależy od dopuszczalnych odkształceń, jakie może przejąć nawierzchnia drogowa. Dopuszczalne odkształcenia zależą znów od typu nawierzchni i ruchu. Nawierzchnie ulepszone o szybkim i ciężkim ruchu muszą być równiejsze niż na- wierzchnie nieulepszone, zwykle o słabym ruchu, gdyż odkształcenia dynamiczne wzrastają szybko przy ciężkim i szybkim ruchu . Od górnych warstw korpusu drogowego żąda się większego stopnia zagęszczenia, gdyż warstwy te podlegają działaniu obciążeń ruchomych i działaniu mrozu i wody. Grunty te leżą w strefie bezpośrednich upływów podłoża i w strefie przemarzania. Wpływ wilgotności gruntu Najważniejszym czynnikiem wpływającym na zagęszczanie jest wilgotność gruntu. Różnice w zachowaniu się gruntu w czasie jego zagęszczania zależą głównie od wytrzymałości gruntu związanej z jego wilgotnością. Przy małej wilgotności grunty – zwłaszcza spoiste – mają dużą wytrzymałość i są sztywne (twarde), a co za tym idzie – trudne do zagęszczenia; potrzeba dużej energii, żeby nawet częściowo usunąć po- wietrze z porów gruntu. Przy zwiększającej się wilgotności grunty stają się mniej wytrzymałe, bardziej plastyczne i łatwiej można je ugniatać. Przy pewnej wilgotności, zwanej optymalną, tarcie wewnętrzne i spójność maleje, a grunt pozwala się stosunkowo łatwo urabiać i ugniatać. Przy dalszym wzroście wilgotności maleją, a przy pełnym nasyceniu – całkowicie nikną siły kapilarne, skłaniające cząstki gruntu do ścisłego układania się. Przyjmuje się, że wilgotność optymalną gruntu. w polu można określić w aparacie Proctora. Trzeba sobie jednak zdawać sprawę, że badanie to nie odpowiada ściśle warunkom polowym i jego wyniki muszą być traktowane tylko jako pewna wskazówka. Sposób zagęszczania i energia zagęszczania w laboratorium zwykle .nie odpowiada zagęszczaniu praktykowanemu na budowie. Badania laboratoryjne przeprowadza się na materiale drobnym, przechodzącym przez sito 6-:-7 mm i przy materiale grubszym wyniki badań odpowiednio przelicza się. W przypadku żwirów i pospółek trudno jest określać laboratoryjnie maksymalne zagęszczenie. Dlatego decydujące znaczenie dla określania wilgotności optymalnej mają obserwacje i badania przeprowadzone: w czasie zagęszczania wprost na budowie. Najbardziej celowe jest w budowanie w korpus drogowy gruntów o wilgotności optymalnej lub bardzo zbliżonej do optymalnej, nie mniejszej jednak od 0,9 wilgotności optymalnej, wtedy bowiem zagęszczenie ich wymaga użycia najmniejszej energii zagęszczającej, a grunty zagęszczone przy tej wilgotności stają się najbardziej odporne na działanie wody i mrozu. [więcej w: panele ogrodzeniowe, panele podłogowe, panele szklane ]